Kleine Bij – Chris Cleave

Dit boek heb ik gelezen voor een heel nieuw soort boekbespreking. Op dinsdag 23 februari vond ’s avonds om 8 uur de eerste Twitter boekbespreking plaats. Een idee van @twitboekenclub. Al lang geleden aangekondigd, met best veel aanmeldingen als gevolg. Tot grote verrassing van de twitteraars was ook de schrijver van de partij. Hij had helaas maar beperkt de gelegenheid om tweets te sturen want hij reed net ergens op de highway rond Denver. Maar in die tijd heeft hij in ieder geval kunnen vertellen wat hij bedoelde met de oorspronkelijke titel “The other hand”. De Twitter boekbespreking was een aparte ervaring. Het is behoorlijk wennen want het valt zeker niet mee om in berichten van maximaal 140 tekens leeservaringen uit te wisselen. Maar leuk was het wel.

En dan het boek zelf. Alhoewel het pas februari is, verwacht ik dat dit boek wel in mijn top drie van 2010 zal eindigen. Een heel ander boek dan ik in eerste instantie dacht. De cover doet in eerste instantie vermoeden dat het om een damesroman gaat. Op basis van de titel, een variatie op Maya de bij,  denk je misschien dat het een kinderboek is. Maar nee, het is een indringend boek, met gruwelijke gebeurtenissen, een verhaal dat je niet loslaat. Het is soms humoristisch maar ook dramatisch en wrang. Het boek is niet erg dik, meeslepend geschreven, boeiend vanaf de eerste letter. Een van de twitteraars merkte op dat er in het boek zoveel gebruik wordt gemaakt van kleuren. Dat was mij in eerste instantie niet opgevallen (soms een beetje een slordige lezer), maar de kleuren worden inderdaad in veel gevallen heel expliciet benoemd. Chris Cleave beaamde dat hij graag kleuren gebruikt om de stemming te veranderen.

Heel even over de titel. Voor de Nederlandse uitgave is gekozen voor de naam van een van de hoofdpersonen. Zeker na de toelichting van Chris Cleave op de oorspronkelijke titel “The Other Hand” (“The Other Hand as a title relates to seeing a thing from both sides and also refers to Sarah’s hand”) vind ik het een nietszeggende titel, erg gemakkelijk. Ik kan me niet voorstellen dat Cleave hier erg gelukkig mee is.

In mijn blog maak ik nogal eens gebruik van de tekst op de achterflap. Behalve als ik vind dat daar al teveel wordt prijsgegeven over het boek. In dit geval zal dat niet gauw gebeuren. De lezer wordt zelfs aangespoord om vooral niet over het boek prijs te geven. Er staat, “Op een mooi strand wacht een verhaal op een verteller. Het verhaal maakt je aan het lachen. Het ontroert je, het schokt je en het vervult je met afschuw. Maar steeds weer zul je terugkeren naar dat strand. Keer op keer. We willen je eigenlijk niet vertellen waar dit boek over gaat. Het is een uiterst bijzonder verhaal en we willen je leesplezier niet verpesten. Maar toch moet je genoeg weten om het boek te kunnen kopen, en daarom vertellen we je dit: Dit is een verhaal over twee vrouwen. Ze hebben elkaar ontmoet op een paradijselijk Afrikaans strand, en een van hen heeft een verschrikkelijke keuze moeten maken. Twee jaar later ontmoeten ze elkaar opnieuw, en dat is waar het verhaal begint. Op het moment dat je begint te lezen, wil je je vrienden erover vertellen. Maar vertel hun alsjeblieft ook niet waar dit boek over gaat. Door de magie van het boek komen ze het vanzelf te weten”.

Voor degenen die meer willen weten. Chris Cleave heeft een eigen website.