Woensdagmiddag, sneak preview in het Louis Hartlooper Complex. Eigenlijk zag ik in de sneak nog nooit een film waar ik helemaal niets aan vond. Weliswaar niet altijd een film die ik zelf zou hebben uitgekozen maar wel de moeite waard.
Vandaag zag ik Being Flynn, de nieuwe film van de Oscar-genomineerde schrijver/regisseur Paul Weitz. In de hoofdrollen Robert de Niro, Paul Dano en Julianne Moore. Het verhaal is grotendeels gebaseerd op op het leven van de echte Nick Flynn, die zijn memoires begin deze eeuw vastlegde in Another Bullshit Night in Suck City. De film begint met Jonathan Flynn die declameert dat er maar drie grote schrijvers zijn in de USA, Mark Twain, J.D. Salinger en hijzelf. Hij schrijft zijn halve leven al aan lijvig boek dat maar niet afkomt.
Nicholas Flynn wil zijn leven een nieuwe wending geven door te gaan werken in een opvangcentrum voor daklozen. Hij heeft zijn vader Jonathan al 18 jaar niet gezien. Hij ziet hem pas weer als Jonathan hem belt met het verzoek hem en zijn spullen te komen halen omdat hij uit zijn appartement is gezet. Het is een moeizame ontmoeting die het leven van Nick danig op zijn kop zet.
Het was alweer een tijd geleden dat ik een film met Robert de Niro had gezien en hij behoort niet tot mijn meest favoriete acteurs. Dat heeft misschien met de keuze van zijn rollen te maken. Al waren zijn prestaties in Novecento en Taxi Driver natuurlijk onovertroffen. In Being Flynn zet De Niro een sterke vertolking van Jonathan Flynn neer. Een kankerpit met een kort lontje die blijft vertellen dat zijn meesterwerk de wereld versteld zal doen staan. Een man die tegelijkertijd vertedering en afschuw oproept. Paul Dano vind ik minder sterk, een beetje eng. Hij kijkt voortdurend verbaasd, een beetje van de wereld. Maar los daarvan is het een boeiend vader-zoondrama waarin je wordt meegenomen naar de zelfkant van de samenleving, daklozen en verslaafden.
De film is vanaf 27 september te zien in het Louis Hartlooper Complex. Hier alvast de trailer.