De Lange Weg naar Genade – David Baldacci

De Lange Weg naar Genade gaat over special agent Atlee Pine. Ze is als FBI-agent gestationeerd in een kleine plaats vlakbij de Grand Canyon. En op de bodem van de Grand Canyon begint het verhaal. Er is een verminkt karkas van een muilezel gevonden en er is iemand zoek. Aan Atlee de opdracht om uit te zoeken wat er is gebeurd en waar de vermiste man is gebleven.

Het wordt een bijzonder verhaal. Soms wel wat ver gezocht. Het is leuk om te over iets wat gebeurd is op een plek waar je zelf al meerdere keren bent geweest. Maar een heel sterboek, thrilk verhaal is het niet. Drie sterren kreeg deze thriller van mij.

Verborgen – Karen Slaughter

De thrillers zijn altijd de tussendoortjes. In oktober las ik mijn eerste boek van Karin Slaughter en toen heb ik mezelf beloofd zeker meer van haar te gaan lezen. Voor mij is dit de eerste van haar serie met Will Trent in de hoofdrol.

Verborgen (Will Trent #8) begint met het lijk van een politieman. Al snel blijkt dat er meer slachtoffers zijn en dat er een verband is met het verleden van Will Trent zelf.

Het boek leest prettig. De spanning wordt snel opgebouwd. De hoofdpersonen krijgen veel aandacht. Dat geldt ook voor de relatie tussen Will en Sara (zijn vriendin) en zijn relatie met Angie (zijn vrouw). De perspectiefwisseling van Will naar Angie en weer terug geeft het boek iets extra’s. Op onderdelen is het verhaal wat voorspelbaar maar de plot is zeker verrassend.

Het boek hoeft zeker niet als onderdeel van de serie te worden gelezen. Ik heb in elk geval niet de indruk dat ik de zeven delen hiervoor heb gemist. Van mij krijgt Verborgen vier sterren.

De Vrouw die Terug Moest – Lina Bengtsdotter

De Vrouw die Terug Moest wordt aangeprezen als zeer geschikt voor de fans van de Millennium-trilogie. Om dit boek daarmee te vergelijken, vind ik wat ver gaan. De Millennium-trilogie kent meer verhaallijnen en de personages worden verder uitgewerkt. Maar toch is deze eerste Charlie Lager thriller het lezen meer dan waard.

Als de 17-jarige Annabelle op een avond niet thuis komt, krijgt Charlie Lager de opdracht om uit te vinden wat er is gebeurd. Het toeval wil dat de verdwijning heeft plaatsgevonden in Gullspång, de geboorteplaats van Charlie.

Het verhaal boeit direct en Bengstdotter heeft een prettige schrijfstijl. Naast de zoektocht naar wat er die avond is gebeurd, krijgt ook Charlie als personage veel aandacht. Het blijft tot het einde spannend wat er precies is gebeurd. Daar ga ik dan ook niets over vertellen. Een aanrader, door mij met vier sterren gewaardeerd. Ik ga zeker meer boeken uit deze serie lezen.

Goede Dochter – Karen Slaughter

Ik heb het nog even nagekeken op mijn account bij Goodreads maar ik heb echt niet eerder een boek gelezen van Karin Slaughter. En dat terwijl het toch een bekend thriller auteur is, ik regelmatig thrillers lees en bovendien drie ongelezen titels van haar hand in de kast heb staan. Dat ik die drie titels nog niet heb gelezen, heeft er zeker mee te maken dat ik vooral e-books lees. Zoveel handiger. Altijd voldoende licht bij de hand. Maar dat terzijde.

Goede Dochter begint met een gruwelijke aanslag op de familie van Charlotte en Samantha Quinn. Inmiddels is het 28 jaar later en als er weer een aanslag plaatsvindt, komen de herinneringen aan wat 28 jaar geleden is gebeurd weer boven.

Ik vond het een spannend verhaal waarin veel meer gebeurt dan alleen het oplossen van een moord. Het gaat de kant op van een psychologische thriller. De stijl is realistisch, situaties worden zo beschreven dat er weinig aan de fantasie wordt overgelaten en tussendoor is er ook nog ruimte voor relatieproblematiek.

Wat mij betreft een aanrader. Ik ga zeker meer boeken van Karen Slaughter lezen. Niet direct boeken voor mijn lijst met Te Lezen Boeken maar zo’n tussendoortje. Voor wie nieuwsgierig is naast de titels die ongelezen in de kast staan. Dat zijn Triptiek, Trouweloos en Onaantastbaar.

Mijn oordeel, vier sterren. Wil je meer weten over Karin Slaughter? Ze heeft een eigen website.

 

Vijf – Ursula Poznanski

Oorspronkelijke titel: Fünf
Vertaald door Bonella van Beusekom.

Voor Poznanski is dit de eerste thriller voor volwassenen. Om als thrillerauteur bekend te worden onder een breder publiek introduceert Karin Slaughter Poznanski bij haar lezerspubliek via Slaughterhouse.

Ik mocht Vijf lezen voor de Crimezone-leesclub “Van Overzee”.

Het boek heeft een mooie cover die past bij de tekst op de achterflap, “in de vroege ochtendmist wordt in een weiland het lichaam van een vrouw gevonden”. De proloog zorgt direct voor spanning. Wat wil je ook met dit begin “De plek waar zijn linkeroor had gezeten, klopte op het ritme van zijn hartslag. Snel, panisch.”. Maar Poznanski laat meteen zien dat ze ook een mooi sfeerbeeld kan scheppen. “de ochtendmist omhulde haar als een vochtige lijkwade”. Ze heeft een schrijfstijl die weet te boeien, die lekker wegleest.

De gevonden vrouw blijkt te zijn vermoord. Op haar voetzolen zijn getallen getatoeëerd. De rechercheurs Beatrice Kaspary en Florin Wenninger gaan op zoek naar de dader. Ze hebben er een zware dobber aan want het blijft niet bij dit ene slachtoffer. De moordenaar lijkt geocaching als  hobby te hebben. Via gps-coördinaten en raadsels stuurt hij de rechercheurs naar een volgende plek waar hij een “schat” heeft verborgen. Zijn het willekeurig gekozen slachtoffers of is er een verband?

En wat vond ik er van. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Het is een lekker pageturner (hebben we daar eigenlijk al een mooi Nederlands woord voor?), moeilijk weg te leggen want Poznanski weet de lezer in het boek te trekken en mee te sleuren naar de ontknoping. De karakters zijn sympathiek. Ze spreken elkaar wat formeler aan dan wij gewend zijn (met de achternaam) en dat is even wennen. Soms past het taalgebruik daar niet helemaal bij. Ik heb het origineel niet gelezen dus ik kan niet beoordelen of dat een tekortkoming is van de auteur of van de vertaler. De schrijfster probeert de karakters iets meer diepgang te geven. Zo blijkt Beatrice een echtscheiding achter de rug te hebben en min of meer te worden gestalkt. Maar dat komt niet zo uit de verf. Soms mis ik dat, hier niet. De verhaallijn is complex en de plot verrassend. Daarbij is geocaching als rode draad voor de moordenaar erg origineel wat het verhaal een extra dimensie geeft. Ook de nummering van de hoofdstukken, de latitude en longitude coördinaten draagt bij aan het verhaal. Helemaal als bij het intoetsen van de coördinaten op Google/maps ook nog blijkt dat deze de in het boek bedoelde plek werkelijk aangeven en daarmee laten zien hoe de omgeving van het misdrijf eruit ziet. Je ziet Beatrice en Florin nog net niet rondlopen.

Wat mij betreft is de kennismaking met Ursual Poznaski geslaagd. Karin Slaughter heeft haar boek terecht onder de aandacht gebracht. Een goede thriller, 4 sterren is mijn waardering. Ik kijk uit naar haar volgende boek. Toch nog een opmerking. Die term “literaire thriller”, kunnen we daar ook vanaf?

Ursula Poznanski heeft een eigen website.
En de geocaching gemeenschap die in het boek steeds terugkomt? Die is er ook echt, geocaching.com.
Maar let op, zoals in het boek staat, je account kan nooit worden verwijderd alleen “disabled”.

Slachtoffers – Alex Kava

Oorspronkelijke titel: Damaged
Vertaald door Karin Schuitemaker

Het was alweer het 15e Crimezone Buzzzboek en ik was een van de gelukkigen die mocht buzzzen. Ik hoor het buzzz-geluid al over het internet als er weer een buzzz-boek is uitgedeeld. Leuk om te doen. Wel jammer voor een schrijver waarvan je het boek niet kan wegleggen en in een keer doorleest tot de laatste bladzijde. Dan is het buzzzen snel voorbij. Slachtoffers van Alex Kava is ook een boek dat je op een regenachtige namiddag uitleest. Niet direct omdat het zo spannend is dat je het niet zou kunnen wegleggen maar het is gewoon niet zo’n dik boek (350 blz, kleine paperback) en het leest lekker weg.

Het boek begint leuk. Kava zet een aantal verschillende verhaallijnen naast elkaar. Elizabeth Bailey en Wilson halen een koeler met lichaamsdelen uit het water. Maggie O’Dell wordt door Charlie Wurth gevraagd naar Florida te gaan om onderzoek naar een aantal opgeviste lichaamsdelen. Kolonel Benjamin Platt en Carl Ganz krijgen te maken hebben met 100 militairen die door een vreemd virus zijn getroffen en Scott Larsen, een begrafenisondernemer, sluit een deal met Joe Black, de Handelaar des doods. Daar doorheen speelt de naderende orkaan Isaac die iedereen behoorlijk onrustig maakt.

Kortom, Kava biedt de lezer meer dan genoeg om geboeid te raken. Helaas weet ze de spanning niet vast te houden. Het begint aardig maar dan gaat de snelheid er helemaal uit. Misschien omdat het teveel woorden kost om al die verschillende lijntjes voldoende aandacht te geven. Halverwege het boek is Maggie O’Dell eigenlijk nog steeds bezig met de start van haar onderzoek. Het is de lezer dan allang duidelijk hoe alles in elkaar past en waar het verhaal naartoe gaat. Kava lijkt dan zelf ook niet meer zo’n zin te hebben om het goed af te maken want het eind lijkt afgeraffeld. Zo langzaam als het onderzoek op gang komt, zo abrupt is het afgelopen. En dan ook nog met een ongeloofwaardige actie tot slot.

De originele titel vind ik beter bij de inhoud passen dan de Nederlandse variant. Wellicht was een letterlijke vertaling van de titel beter geweest. Slachtoffers zijn er immers in iedere thriller. Wel een mooie cover, dat wel. Alles bij elkaar is Slachtoffers een tegenvaller. Jammer. Ik waardeer het boek met 2 sterren.

Slachtoffers is het achtste boek in de Maggie O’Dell-serie. Na Damaged zijn al twee nieuwe titels verschenen,  Hotwire en Fireproof. De vertaler kan dus nog even voort. Alex Kava heeft een eigen website.

Smeulend Vuur – Yrsa Sigurdardottir

Oorspronkelijke titel: Aska. Vertaald door AnneMarie Lodewijk.

Yrsa Sigurdardottir was mij onbekend. Ik kan me sowieso niet herinneren eerder een boek van een IJslandse auteur te hebben gelezen. Smeulend Vuur is het elfde buzzzboek van Crimezone en ik was een van de gelukkigen die mee mocht buzzzen. En dat heb ik gedaan.

Zoals vaker bij een thriller bevat de inleiding een misdrijf waarvan in eerste instantie helemaal niet duidelijk is hoe dit binnen het verhaal past. Ook dit boek begint zo. Een vrouw ligt op bed. Ze heeft er geen idee van wat er gebeurt. Ze is slaperig, haar tong wordt in haar keel geduwd, ze stikt. Dan gaan het verhaal verder met Thóra. Thóra is advocate en ze verdedigt Markús. Bij een vulkaanuitbarsting is zijn ouderlijk huis onder de lava bedolven en hij probeert nu uit alle macht de opgraving te blokkeren. Als in de kelder van het huis vervolgens 3 lichamen en een hoofd in een doos worden gevonden, rust alle verdenking in eerste instantie op hem.

Sigurdardottir stelt het geduld van de lezer niet op de proef. Al op bladzijde 17 is de vrouw door verstikking om het leven gekomen en zijn de drie lichamen en de doos met het hoofd erin gevonden. Daarna heeft ze meer dan 400 bladzijden om toe te werken naar de plot. Dat is veel, te veel.

Het ligt niet zozeer aan de schrijfstijl van Sigurdardottir. Het verhaal leest lekker, geen ingewikkeld taalgebruik. Er zijn verschillende verhaallijnen, onverwachte wendingen, er is spanning en een knap bedachte ontknoping. Alles wat het boek tot een top thriller zou kunnen maken. Het hadden vijf sterren kunnen worden. Maar na het spetterende begin vond ik het verhaal zo enorm langzaam op gang komen, zo traag. Daarbij blijven de personages zo oppervlakkig. Aan het einde van het boek weet ik van Thóra nog ongeveer net zoveel als aan het begin. Hetzelfde geldt voor de andere karakters. Dat is jammer.

Mijn oordeel, vier sterren. Smeulend Vuur heb ik met veel plezier gelezen en ik ben daarom heel benieuwd naar de volgende thriller van Yrsa Sigurdardottir.

13 uur – Deon Meyer

Deon Meyer – 13 uur
Vertaald uit het Afrikaans door Martine Vosmaer en Karina van Santen

Alweer het 9e buzzzboek van Crimezone en ik was een van de mazzelaars die het kreeg toegezonden. Het bleek een prima boek om over te buzzzen want de spanning begint al op de eerste pagina, een meisje dat rent voor haar leven en Inspecteur Griessel die wordt gewekt door de telefoon omdat er een vermoord meisje is gevonden.

De spanning die Deon Meyer in het begin van deze thriller opbouwt, verdwijnt niet meer. In tegendeel deze wordt alleen maar opgevoerd. Meyer weet op een ingenieuze manier de verhaallijnen van verschillende misdrijven door elkaar te laten lopen. Daarbij hanteert hij verschillende manieren om de spanning te verhogen. Hij heeft een snelle schrijfstijl die ertoe leidt dat je steeds sneller lijkt te willen lezen. Dat effect wordt verhoogd door de vaak korte stukjes tekst en de frequente afwisseling tussen de verhaallijnen. De stukjes tekst worden naar het einde toe steeds korter, het gaat van de eerste naar de vijfde versnelling. Adembenemend.

Net als Ellory in de Helden van New York besteedt ook Meyer veel aandacht aan het karakter van de politieman. Meyer werkt de personages wat mij betreft zelfs nog beter uit. Dat geldt niet alleen voor Griessel maar ook voor de andere karakters. Op de achtergrond speelt de problematiek in het politiekorps zelf, de spanningen en het wantrouwen tussen de verschillende etnische groeperingen.

En of dat allemaal niet genoeg is, heeft 13 uur een superspannend slot met een verrassende en slim bedachte ontknoping. Ik heb me echt moeten bedwingen om niet stiekem te kijken hoe de vork in de steel zat. De laatste bladzijden bijna met ingehouden adem gelezen.

Alles bij elkaar is 13 uur van Deon Meyer niet zomaar een thriller. Mijn kennismaking met Deon Meyer was dan ook aangenaam verrassend. Ik sluit me geheel aan bij het oordeel van deVN jury. Ook ik geeft het boek vijf sterren en ga meteen op zoek naar de andere titels die op zijn naam staan. Bedankt Crimezone!

De Kelder – Brian Freeman

Oorspronkelijke titel: The Burying Place
Vertaald door Paul Heijman.

Jonathan Stride heeft zich samen met zijn vriendin Serena Dial teruggetrokken in een blokhut in het bos om bij te komen van zijn laatste zaak. Als in de omgeving het kind van een bekende chirurg wordt vermist vraagt Maggie Bei,  een oude bekende van Jonathan en Serena, de beide rechercheurs om hulp bij de zoektocht naar het vermiste kind. Tegelijkertijd lijkt ook een seriemoordenaar aan het werk te zijn die vrouwen uit hun huis haalt en vermoordt. Samen met de jonge politieagente Kasey Kennedy, heeft Maggie haar handen vol aan het vinden van de dader.

Een jaar geleden las ik mijn eerste boek van Brian Freeman, The Bone House. Dat was een aangename kennismaking want ik kwalificeerde het boek als pageturner en waardeerde het met maar liefst  vier sterren.
In december kwam Sinterklaas bij Crimezone op bezoek en hij gaf me dit boek cadeau. Mazzelaar die ik ben.

De omslag
Ik vind de omslag goed gekozen. Spannend genoeg om het boek in de boekenwinkel op te pakken en passend bij de inhoud. En dezelfde omslag als de Engelstalige versie. Dat mag wat mij betreft vaker.

Mijn oordeel
Na het lezen van dit tweede boek van Brian Freeman staat vast dat ik een fan ben van zijn boeken. De Kelder is opnieuw een pageturner, spannend van de eerste tot de laatste bladzijde. De verschillende verhaallijnen doen in spanning voor elkaar niet onder. De personages zijn sympathiek en krijgen voldoende aandacht. De schrijver blijft de lezer op het verkeerde been zetten. In mijn aantekeningen las ik terug dat ik sommige dingen wel wat onwaarschijnlijk vond. Nu ik de laatste letter heb gelezen, kan ik dat doorstrepen. Na de verrassende ontknoping vallen alle stukjes keurig op hun plaats.

Een knap geschreven thriller en een absolute aanrader. Ook De Kelder krijgt van mij vier sterren.

Brian Freeman heeft een eigen website en facebookpagina.

Bloedrood is de Nacht – Urban Waite

Oorspronkelijke titel: The Terror of Living. Vertaald door Riek Borgers en Laura van Campenhout.

Bloedrood is de Nacht kwam op mijn stapeltje boeken nadat ik me bij Not Just Any Books had aangemeld als proeflezer. Een leuk initiatief, je mag het boek als eerste lezen en in ruil daarvoor schrijf je een recensie.

Urban Waite schreef korte verhalen, Bloedrood is de Nacht is zijn debuutroman. Het verhaal gaat over Hunt, een weinig succesvolle maar niet onsympathieke paardenfokker die de eindjes aan elkaar probeert te knopen met drugssmokkel. Hulpsheriff Drake zorgt ervoor dat een van de transporten misloopt en de drugs niet bij de opdrachtgever terecht komen. De opdrachtgever stuurt Grady, een huurmoordenaar op pad om Hunt om te brengen en de drugs weer in handen te krijgen. Een bloedige achtervolging is het resultaat.

Het verhaal dat Waite heeft geschreven is spannend en heeft een goede plot. Wel zijn de dialogen vaak erg in stenostijl en daardoor wat vlak. Het plaatst de lezer op afstand. Waite zet de opdrachtgevers van het drugstransport en degenen die daarvoor werken als echte slechterikken neer. Voor Hunt daarentegen is veel sympathie op te brengen. Hij blijkt een mens met emoties die samen met zijn vrouw vooral een aardig bestaan met hun paarden wil hebben. Voor een verhaal dat draait om de achtervolging van Hunt besteedt Waite veel aandacht aan de relaties tussen mensen. Bijvoorbeeld de relatie tussen de hulpsheriff Drake en zijn vader die in zijn rol als sheriff ook bij drugstransporten was betrokken. Dat geeft het boek ook net een beetje meer inhoud. Het is een verhaal waarin iedereen om heel verschillende redenen doet wat hij moet doen.
Ik vond het een spannend verhaal met aardige karakterbeschrijvingen. Voor een debuut helemaal niet slecht. Van mij krijgt het boek vier sterren.

Urban Waite heeft een eigen website die je hier kunt vinden. Op Crimezone las ik een recensie met een heel andere beleving. Ook zijn er reviews in the Guardian en the Telegraph verschenen.