Vijf – Ursula Poznanski

Oorspronkelijke titel: Fünf
Vertaald door Bonella van Beusekom.

Voor Poznanski is dit de eerste thriller voor volwassenen. Om als thrillerauteur bekend te worden onder een breder publiek introduceert Karin Slaughter Poznanski bij haar lezerspubliek via Slaughterhouse.

Ik mocht Vijf lezen voor de Crimezone-leesclub “Van Overzee”.

Het boek heeft een mooie cover die past bij de tekst op de achterflap, “in de vroege ochtendmist wordt in een weiland het lichaam van een vrouw gevonden”. De proloog zorgt direct voor spanning. Wat wil je ook met dit begin “De plek waar zijn linkeroor had gezeten, klopte op het ritme van zijn hartslag. Snel, panisch.”. Maar Poznanski laat meteen zien dat ze ook een mooi sfeerbeeld kan scheppen. “de ochtendmist omhulde haar als een vochtige lijkwade”. Ze heeft een schrijfstijl die weet te boeien, die lekker wegleest.

De gevonden vrouw blijkt te zijn vermoord. Op haar voetzolen zijn getallen getatoeëerd. De rechercheurs Beatrice Kaspary en Florin Wenninger gaan op zoek naar de dader. Ze hebben er een zware dobber aan want het blijft niet bij dit ene slachtoffer. De moordenaar lijkt geocaching als  hobby te hebben. Via gps-coördinaten en raadsels stuurt hij de rechercheurs naar een volgende plek waar hij een “schat” heeft verborgen. Zijn het willekeurig gekozen slachtoffers of is er een verband?

En wat vond ik er van. Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Het is een lekker pageturner (hebben we daar eigenlijk al een mooi Nederlands woord voor?), moeilijk weg te leggen want Poznanski weet de lezer in het boek te trekken en mee te sleuren naar de ontknoping. De karakters zijn sympathiek. Ze spreken elkaar wat formeler aan dan wij gewend zijn (met de achternaam) en dat is even wennen. Soms past het taalgebruik daar niet helemaal bij. Ik heb het origineel niet gelezen dus ik kan niet beoordelen of dat een tekortkoming is van de auteur of van de vertaler. De schrijfster probeert de karakters iets meer diepgang te geven. Zo blijkt Beatrice een echtscheiding achter de rug te hebben en min of meer te worden gestalkt. Maar dat komt niet zo uit de verf. Soms mis ik dat, hier niet. De verhaallijn is complex en de plot verrassend. Daarbij is geocaching als rode draad voor de moordenaar erg origineel wat het verhaal een extra dimensie geeft. Ook de nummering van de hoofdstukken, de latitude en longitude coördinaten draagt bij aan het verhaal. Helemaal als bij het intoetsen van de coördinaten op Google/maps ook nog blijkt dat deze de in het boek bedoelde plek werkelijk aangeven en daarmee laten zien hoe de omgeving van het misdrijf eruit ziet. Je ziet Beatrice en Florin nog net niet rondlopen.

Wat mij betreft is de kennismaking met Ursual Poznaski geslaagd. Karin Slaughter heeft haar boek terecht onder de aandacht gebracht. Een goede thriller, 4 sterren is mijn waardering. Ik kijk uit naar haar volgende boek. Toch nog een opmerking. Die term “literaire thriller”, kunnen we daar ook vanaf?

Ursula Poznanski heeft een eigen website.
En de geocaching gemeenschap die in het boek steeds terugkomt? Die is er ook echt, geocaching.com.
Maar let op, zoals in het boek staat, je account kan nooit worden verwijderd alleen “disabled”.