Het Boschhuis – Pauline Broekema

Not Just Any Book  heeft een leesclub voor bloggers met een literaire smaak. Elke twee maanden mag je een of twee boeken kiezen om samen met de anderen te lezen en erover te bloggen. Het Boschhuis van Broekema is het eerste boek dat ik voor de leesclub Een Perfecte Dag voor Literatuur lees.

Pauline Broekema. Een naam die velen bekend in de oren zal klinken, want zij is bekend als redacteur van het NOS-journaal. Het Boschhuis is  niet haar eerste boek. Eerder schreef zij Benjamin en In het Puin van het Getto (website).

Als haar moeder is overleden, haalt Broekema de koffer met het familiearchief van zolder en gaat er mee aan de slag. Haar moeder had de koffer met inhoud geërfd van haar vader Juul ter Beek. Het Bosschuis is het verhaal dat zij heeft samengesteld uit alle documenten, brieven en foto’s die zij in de koffer vindt.

Het Boschhuis bestaat uit drie delen, drie generaties ter Beek. Het eerste deel verhaalt over grootvader Frans Jan ter Beek. Samen met Jannetje Post reist hij af naar Indië om daar een tabaksplantage te exploiteren. Hun zoon Juul is de hoofdpersoon in het tweede deel. Na de tabaksplantages is dit een heel ander verhaal, Kees Boeke en zijn volgelingen spelen hierin een belangrijke rol. Tot slot de gevolgen van de Tweede wereldoorlog voor de familie ter Beek. De SD heeft intrek genomen in Maliebaan 74, arrestanten gaan naar de gevangenis aan het Wolvenplein. De oom van Broekema wordt aan het eind van de oorlog gefusilleerd, het is de broer van haar moeder.

Op grond van de beschrijving leek het boek me interessant. Misschien omdat ik zelf veel onderzoek naar mijn voorouders heb gedaan en zo’n koffer met een heel familiearchief mij een fantastische vondst lijkt. Toch heeft het boek me nooit gegrepen. De auteur gebruikt korte zinnen. Ze schrijft afstandelijk, de hele familiekroniek is beschouwend geschreven. Door die schrijfstijl, bijna als een documentaire, kwam ik niet in het verhaal. Het raakte me niet. Ik werd er niet bij betrokken. Vreemd genoeg beleefde ik het lezen voortdurend als het voorlezen van het journaal.
Broekema maakt goede sfeerbeschrijvingen. De keuze om drie generaties Ter Beek te gebruiken om de familiegeschiedenis te vertellen, is voor de hand liggend maar ieder deel heeft wel een heel eigen karakter. Toch heeft dat er niet voor gezorgd dat ik het boek een hoge waardering geef. Het heeft me teveel moeite gekost om door te lezen. Daarom waardeer ik het boek met 1 ster.

De Teruggekeerden – Jason Mott

Oorspronkelijke titel: The Returned
Vertaald door Karin Jonkers.

Ik krijg weleens de vraag of het eigenlijk wel leuk is, een boek toegestuurd krijgen om er vervolgens een recensie over te schrijven. Want lees ik dan eigenlijk wel wat ik zelf wil lezen?
Het antwoord is, ja, natuurlijk doe ik dat. Je hebt tenslotte altijd de keuze om je wel of niet aan te melden. Soms is het tegenvaller en een andere keer heb je een topper in handen. Dat zijn natuurlijk wel de leukste recensieboeken.

Het boek dat ik dit keer heb gelezen voor Not Just Any Book hoort wat mij betreft tot de laatste categorie.

De inwoners van Arcadia krijgen, net als op vele andere plaatsen in de wereld, te maken met inwoners die al jaren terug zijn overleden, verongelukt of vermoord en nu levend en wel terugkomen.
Een daarvan is Jacob, de zoon van Lucille en Harold. Jacob is bij een spelletje verdronken in de rivier. Ook Jim en Connie, met hun kinderen Tommy en Hannah zijn ineens weer terug in Arcadia. Het hele gezin is lang geleden in hun eigen huis doodgeschoten. De moordenaar is nooit gevonden.
De bevolking van Arcadia wordt onrustig door de gebeurtenissen. Ze weten niet wat ze met de Teruggekeerden aan moeten en zien ze als een bedreiging. Soms ook niet. Lucille is maar wat blij dat Jacob is teruggekeerd en ziet het als een tweede kans om een goede moeder te zijn. Ze zou graag willen dat hij niet herkenbaar was als een van de Teruggekeerden. Want dat gaat niet onopgemerkt voorbij, “De levenden herkenden de Teruggekeerden feilloos”.
Dominee Peters en agent Bellamy van het onderzoeksbureau roepen de inwoners van Arcadia bijeen in de kerk. Samen proberen zij de bevolking gerust te stellen om onrusten zoals deze zich in andere steden hebben voorgedaan te vermijden, “Dominee Peters keek naar agent Bellamy. Waar God tekortschoot, moest de overheid bijspringen”. De situatie dreigt al snel uit de hand te lopen.

Ik kan me goed voorstellen dat je door het thema, mensen die terugkeren uit de dood, een SciFi- of Fantasyboek verwacht. Dat is het zeker niet. De gebeurtenissen in Arcadia worden door Jason Mott beschreven op een manier waardoor je het idee krijgt dat ze morgen ook in jouw omgeving zouden kunnen plaatsvinden. De teruggekeerden worden als indringers gezien, het worden er teveel. Mensen zijn bang en angst is een slechte raadgever. Zou je je zelf door de angst laten regeren? Hoe zou je zelf reageren als Teruggekeerden het heft in handen lijken te nemen? Terwijl ik het boek las moest ik denken aan de angst die mensen hebben ten aanzien van andersdenkenden, mensen uit een andere cultuur, met een ander geloof. Was dat ook de bedoeling van Mott? Ik weet het niet. Mogelijk dat hij hier in een interview zijn licht over laat schijnen. Dan is er nog de rol van Het Onderzoeksbureau, de aanpak door de overheid. Ik kreeg daar echt een “1984”-gevoel door.

Het boek leest prettig, is boeiend vanaf het begin, nergens langdradig. Korte zinnen, mooi en direct taalgebruik. Een boek dat meer bedoeld is om je aan het denken te zetten dan om een diepgaand verhaal te vertellen. IK ben wel benieuwd naar een volgende roman van Jason Mott. De Teruggekeerden krijgt van mij vier sterren als waardering.

Van het boek is een boektrailer gemaakt.

De Teruggekeerden verschijnt wereldwijd om 27 augustus a.s. Op de website van Not Just Any  Book kun je het eerste hoofdstuk lezen. Bij de Amerikaanse uitgever is de engelse versie te vinden.
Voor Mott is zijn The Returned nu al een succes. Het productiebedrijf van Brad Pitt heeft de rechten gekocht voor een tv-serie, Resurrection. En daar is ook al een trailer van te bekijken.

Jason Mott heeft een eigen website.

Onder het Water – Morgan McCarthy

Oorspronkelijke titel: The Other Half of Me
Vertaald door Hanneke van Soest

Ik las het boek als prereader voor NotJustAnyBook. Erg lang hoefde ik niet na te denken of ik me voor deze preread zou aanmelden. Op de cover “Fascinerend als Atonement. Subtiel als Brideshead Revisited”. Twee boeken die ik al weer 3 jaar geleden las en waar ik zeer enthousiast over was.

Onder het Water is de debuutroman van McCarthy. Jonathan Anthony vertelt het verhaal over hemzelf en zijn zus, Theo. Hij vertelt daarbij afwisselend over heden en verleden. Zij groeien op op het landgoed Evendon, samen met hun moeder, Alicia. Hun moeder toont maar weinig interesse in de kinderen, ze drinkt en is op afstand. Ze laat de zorgen voor de kinderen over aan de nanny en de bedienden. Theo en Jonathan zijn op elkaar aangewezen. Jonathan de zakelijke, nuchtere jongen beschermt de gevoelige, wereldvreemde Theo. Als het met Alicia verkeerd lijkt af te lopen, komt Eve, de grootmoeder terug naar haar landgoed en neemt de touwtjes ferm in handen. Eve is een sterke vrouw die geen anderen nodig lijkt te hebben, alleen haar eigen carrière en succes. Haar komst brengt veel verandering in het leven van Jonathan en Theo.

Wat mij betreft heeft McCarthy een zeer veelbelovende debuutroman geschreven. Het verhaal boeit vanaf de eerste letter. Wat wil je met deze openingszin “Er is niet veel tijd voor nodig om een vorig leven te scheiden van  een nieuw leven: een paar minuten en zelfs minder dan dat”. Dat vraagt meteen de aandacht.

Het verhaal heeft vanaf het begin iets ongemakkelijks. Als lezer heb je het gevoel dat er iets niet klopt. Tussen Eve en Alicia is een gespannenheid die met gebeurtenissen in het verleden te maken lijkt te hebben. In kleine, zorgvuldig gedoseerde brokjes wordt ontrafelt wat de oorzaak daarvan is. Daarmee wordt de spanning tot het einde toe vastgehouden.

McCarthy heeft een heerlijke schrijfstijl. Ze schrijft elegant en meeslepend, gebruikt mooie metaforen, weet precies de juiste sfeer neer te zetten. De karakters zijn sterk uitgewerkt en dat geldt ook voor de relaties tussen de hoofdpersonen.

Een sterk debuut en voor de liefhebbers van Atonement en Brideshead Revisited inderdaad een aanrader. Mijn oordeel vier sterren.

Zielsgeheim – Sharon Bolton

Oorspronkelijke titel: Now You See Me
Vertaling: Anda Witsenburg

NotJustAnyBooks gaf geïnteresseerde lezers de mogelijkheid om mee te doen aan de preread van Zielsgeheim. Ik was een van de mazzelaars die het boek toegezonden kregen. Wat is dat toch een hele mooie deal. Je krijgt het boek en in ruil daarvoor schrijf je een recensie. Leuk toch?

De cover
Op de cover een oog met intens blauwe iris. Het lijkt een soort poppenoog. Dat komt door de wimpers, die zijn vreemd. De relatie met de titel “Zielsgeheim”? Wellicht is gedacht aan het spreekwoord “de ogen zijn de poorten van de ziel”. Dat zou kunnen. Los van een relatie met de titel of de inhoud van het boek vind ik de cover wel mooi. Al zou de cover niet direct de reden zijn om het boek in de boekenwinkel op te pakken. Maar ik ben sowieso iemand die boeken meer kiest op grond van recensies/aanbevelingen van anderen.

Op de voorkant wordt het boek als “literaire thriller” aangekondigd. Wie die kwalificatie ooit heeft bedacht. De grote schrijvers zetten voor op hun boek toch ook niet “literatuur”? Wat mij betreft schrappen we het hele begrip uit het woordenboek. Het is geen stimulans om een boek al dan niet te kopen. Inmiddels zijn er al zoveel slechte boeken verschenen met eenzelfde kwalificatie op de cover dat het ook weinig meer zegt over de kwaliteit.

Het boek
Het verhaal gaat over de vrij onervaren Londense politieagente Lacey Flint. Ze krijgt persoonlijk te maken met een vrouw die in haar armen sterft en het slachtoffer lijkt te zijn van een brute moordaanslag. En bij deze ene moord blijft het niet, er volgen er meer. Lacey had in haar jeugd een bovengemiddelde interesse voor Jack the Ripper en ze wijst haar collega’s er op dat de moorden een wel heel sterke gelijkenis vertonen met die van de 19e eeuwse seriemoordenaar. Daarbij blijkt de moordenaar ook interesse voor Lacey zelf te hebben.

Mijn oordeel
Het boek boeit vanaf de eerste letter. De proloog is intrigerend. Het is duidelijk dat er iets verschrikkelijks met iemand gebeurt en dat deze persoon hulp zoekt bij Cathy. Wat er nou precies aan de hand is? Dat blijft een raadsel. Bolton heeft er voor gekozen om de flitsen met Cathy regelmatig terug te laten keren. De flitsen zijn herkenbaar, steeds cursief gedrukt. Als lezer blijf je eigenlijk vrijwel tot het eind van het boek in het ongewisse wat er nou precies met Cathy en de andere persoon is gebeurd. Ook wordt maar langzaam duidelijk wat de relatie is met het verhaal van Lacey Flint over de Jack-the-Ripperachtige moorden. Hierdoor weet Bolton de lezer tot het einde toe in spanning te houden. Dat gecombineerd met een lekker lezende schrijfstijl en een zeer verrassende plot maken Zielsgeheim het lezen meer dan waard.
Het geraffineerde verhaal bracht mij ertoe om, nadat ik de laatste bladzijde had omgeslagen, de cursieve delen te herlezen om vast te stellen of alle stukjes echt op deze manier op de plaats konden vallen. Om de aanwijzingen te vinden die ik bij het lezen toch over het hoofd bleek te hebben gezien. Knap geschreven.

Wat mij betreft is Zielsgeheim een aanrader. Ik ga ook zeker meer van Sharon Bolton lezen. Vier sterren.

Voor wie ook meer van Sharon Bolton wil lezen, ze schreef nog meer boeken. Kijk maar op de website van Bruna. Wie liever in het Engels leest is er ook de website van Sharon Bolton zelf of haar blog. En om het helemaal compleet te maken is er nog een boektrailer om te bekijken.

Bloedrood is de Nacht – Urban Waite

Oorspronkelijke titel: The Terror of Living. Vertaald door Riek Borgers en Laura van Campenhout.

Bloedrood is de Nacht kwam op mijn stapeltje boeken nadat ik me bij Not Just Any Books had aangemeld als proeflezer. Een leuk initiatief, je mag het boek als eerste lezen en in ruil daarvoor schrijf je een recensie.

Urban Waite schreef korte verhalen, Bloedrood is de Nacht is zijn debuutroman. Het verhaal gaat over Hunt, een weinig succesvolle maar niet onsympathieke paardenfokker die de eindjes aan elkaar probeert te knopen met drugssmokkel. Hulpsheriff Drake zorgt ervoor dat een van de transporten misloopt en de drugs niet bij de opdrachtgever terecht komen. De opdrachtgever stuurt Grady, een huurmoordenaar op pad om Hunt om te brengen en de drugs weer in handen te krijgen. Een bloedige achtervolging is het resultaat.

Het verhaal dat Waite heeft geschreven is spannend en heeft een goede plot. Wel zijn de dialogen vaak erg in stenostijl en daardoor wat vlak. Het plaatst de lezer op afstand. Waite zet de opdrachtgevers van het drugstransport en degenen die daarvoor werken als echte slechterikken neer. Voor Hunt daarentegen is veel sympathie op te brengen. Hij blijkt een mens met emoties die samen met zijn vrouw vooral een aardig bestaan met hun paarden wil hebben. Voor een verhaal dat draait om de achtervolging van Hunt besteedt Waite veel aandacht aan de relaties tussen mensen. Bijvoorbeeld de relatie tussen de hulpsheriff Drake en zijn vader die in zijn rol als sheriff ook bij drugstransporten was betrokken. Dat geeft het boek ook net een beetje meer inhoud. Het is een verhaal waarin iedereen om heel verschillende redenen doet wat hij moet doen.
Ik vond het een spannend verhaal met aardige karakterbeschrijvingen. Voor een debuut helemaal niet slecht. Van mij krijgt het boek vier sterren.

Urban Waite heeft een eigen website die je hier kunt vinden. Op Crimezone las ik een recensie met een heel andere beleving. Ook zijn er reviews in the Guardian en the Telegraph verschenen.