De Beproeving – Stephen King

Ik ben een enorme fan van Stephen King. Ergens las ik dat De Beproeving gaat over een dodelijk virus dat de wereldbevolking behoorlijk uitdunt. Dat leek me echt een mooi boek om in Corona tijd te op te pakken. Het is tenslotte altijd fijn om te lezen dat het echt allemaal nog veel erger kan. In de introductie, door King zelf, las ik dat het boek al eerder is uitgegeven maar dat de uitgever het toen veel te dik vond. King moest ca 400 pagina’s schrappen. Dat lijkt me voor een auteur echt een onmogelijke opgave, maar goed, het is hem gelukt.

Nu hij als gevierd auteur wat meer in de melk heeft te brokkelen is de roman opnieuw uitgegeven en nu mét die 400 pagina’s. Het is dus echt een lijvig boek van maar liefst 1230 pagina’s. Had ik daar nou maar even naar gekeken voor ik begon met lezen.

Het begint spannend. De personages worden bekend gemaakt. Natuurlijk over het virus dat in de wereld komt en hoe de wereld er op reageert, hoe het virus zich verspreidt, wat de mensen gaan doen als blijkt dat ze maar met weinig zijn overgebleven. Echt boeiend geschreven maar op de helft geloofde ik het allemaal wel, daar werd het toch meer van hetzelfde. En in de wetenschap dat het echt nog even doorlezen was geblazen, ben ik gestopt. Echt waar, ik heb een boek van de grote meester niet uitgelezen. Ik zie op Goodreads en Hebban dat er mensen die het hoog waarderen, en ik heb vast een heel verrassende ontknoping gemist, maar het was genoeg. En voor een boek dat ik niet heb uitgelezen is twee sterren best aardig. Had hij die 400 bladzijden er maar uit gelaten dan was het misschien wel gelukt.

Dit las ik in 2020

Iedereen zal het met me eens zijn dat 2020 een vreemd jaar is geweest. Het begon allemaal normaal. Onze vakantie gaf al reden tot zorg. Ten eerste staat deze vakantie op de laatste plaats van al onze vakanties en ten tweede kwam tijdens die vakantie het eerste bericht over een besmetting met Corona net over de grens bij Sittard. Hoe het verder ging hoef ik verder niemand te vertellen.

Dan denk je, je kunt verder weinig dan heb je alle tijd om boeken te lezen maar dat viel aanvankelijk nog tegen ook. Na de lockdown was ik veel te onrustig om te lezen en mijn voornemen om in 2020 50 boeken te lezen, leek dan ook helemaal niet haalbaar. Maar toch, uiteindelijk staan er maar liefst 52 boeken op de lijst van 2020.

Met stip op nummer 1, Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeiffer. Hieronder het hele overzicht, van 5 sterren linksboven tot 1 ster rechtsonder. Het zijn foto’s dus klikken op de afbeelding levert niets op. Dat kan wel in mijn Goodreads account. Je kunt het overzicht hier vinden.

De Lange Weg naar Genade – David Baldacci

De Lange Weg naar Genade gaat over special agent Atlee Pine. Ze is als FBI-agent gestationeerd in een kleine plaats vlakbij de Grand Canyon. En op de bodem van de Grand Canyon begint het verhaal. Er is een verminkt karkas van een muilezel gevonden en er is iemand zoek. Aan Atlee de opdracht om uit te zoeken wat er is gebeurd en waar de vermiste man is gebleven.

Het wordt een bijzonder verhaal. Soms wel wat ver gezocht. Het is leuk om te over iets wat gebeurd is op een plek waar je zelf al meerdere keren bent geweest. Maar een heel sterboek, thrilk verhaal is het niet. Drie sterren kreeg deze thriller van mij.

Freddie Mercury – Lesley-Ann Jones

Na het zien van de film Bohemian Rhapsody dringt zich toch de vraag op hoe dicht de film bij de waarheid is gebleven. En het maakt ook nieuwsgierig naar de mens Freddie Mercury. Wat was hij voor iemand, was hij echt zo eenzaam als de film laat zien.

Er zijn genoeg boeken over Freddie Mercury geschreven, ik koos Freddie Mercury, the definitive biography, Bohemian Rhapsody van Lesley-Ann Jones.

Het boek begint met Live Aid. Eigenlijk het moment waarom Queen zich realiseert dat ze veel kwaliteit hebben en dat het de hoogste tijd is om weer nieuwe albums te gaan maken.

Dan gaat het verhaal verder met Farrokh Bulsara, een kleine jongen in Zanzibar. Creatief en muzikaal. Al snel nadat hij in een band is gaan spelen, neemt hij de naam Freddie Mercury aan. Jones neemt ons mee in het leven van Freddie als onderdeel van Queen. Zij laat daarbij goede vrienden van hem aan het woord, mensen die hem hebben meegemaakt bijvoorbeeld bij optredens en plaatopnames, natuurlijk de andere leden van Queen, zijn liefdes. Daarbij is ruim plaats voor de ontwikkeling van Queen als band.

Ik heb het boek met plezier gelezen. Tijdens het lezen vaak even op YouTube gekeken als ervaringen met betrekking tot een bepaald concert werden aangehaald. Zoals hun concerten in Zuid-Amerika, waarbij ze ongekende bezoekersaantallen op de been wisten te krijgen. Waar Freddie in Sao Paolo het lied Love of my Life zelf niet hoefde te zingen omdat het publiek de tekst in keurig engels woord voor woord liet horen. Een echt kippenvelmoment. En ja, Freddie was een eenzaam mens met behoorlijk exotische behoeftes. Voor zijn collega’s echt niet altijd makkelijk om mee samen te werken. En Queen hield van feesten, zeker in de eerste jaren werd na ieder optreden flink uitgepakt.

Jammer dat we het zonder Freddie moeten doen, hij was een ongekend groot musicus. En samen met Queen een van de beste bands die we hebben gekend. Gelukkig zijn er nog veel beelden op YouTube. Van een compleet concert tot Freddie in de jacuzzi. Voor mij zijn de beelden van de Live Aid de mooiste.

Van mij krijgt deze biografie vier sterren. Voor Queen en Freddie fans een must om te lezen.

En ja, de film zit dicht bij de waarheid maar klopt echt niet helemaal. Soms zijn zaken in volgorde verschoven. Waarschijnlijk in verband met de lengte van de film. En dat contract met EMI is helemaal niet opgezegd bij de het uitbrengen van Bohemian Rhapsody maar dat deed het in de film natuurlijk wel leuk. En beetje vrijheid moet zo’n regisseur ook hebben, ja toch?

Arizona Blues – Elvin Post

Ik las al eerder een boek van Elvin Post, Vals Beeld. Dat boek kreeg in 2006 een nominatie voor de Gouden Strop. Ik was daar toen best enthousiast over. Daarom nu als tussendoortje Arizona Blues.

Het verhaal gaat over journaliste Karen Hart. Door pech met haar auto moet zij noodgedwongen een paar dagen in Snowflake moet blijven. In Snowflake heeft Gerald Treadway een centrum opgericht waar mensen kunnen verblijven die ooit door aliens zijn ontvoerd zoals dat hemzelf ooit is gebeurd. Karen besluit haar verblijf in Snowflake nuttig te besteden en haar aandacht op het centrum te richten. Dat doen Teddy en Peggy Sue ook maar dan wel met minder goede bedoelingen.

Ik vond het een zeldzaam flauw verhaal. Halverwege heb ik zelfs overwogen om te stoppen. Na het lezen van recensies van andere lezers heb ik het boek toch uitgelezen. Het is meer een klucht dan een thriller. Voorspelbaar en niet spannend. Nee, niet my cup of tea. Daarom maar twee sterren.

Overigens is het verhaal van Gerald Treadway gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De houthakker Travis Walton beweerde te zijn ontvoerd en schreef hierover het boek Fire in the Sky. De titel slaat op het geluid van de kettingzagen bij het omzagen van de dennenbomen. Gerald Treadway was houthakker toen hij werd meegenomen door aliens.

In 2004 won Elvin Post de Gouden Strop met zijn debuut misdaadroman Goede Vrijdag. Inmiddels heeft hij zeven thrillers op zijn naam staan.

Geheugenfout – Dean Koontz

Oorspronkelijke titel: False Memory
Vertaald door Cherie van Gelder.

Als ik vroeger een boek zocht om te lezen dan ging ik naar de bibliotheek en begon dan bijvoorbeeld bij auteurs met achternaam beginnend met L naar een boek te zoeken. De achterflap was dan leidend.
Zo gaat dat tegenwoordig niet meer. Ik krijg mijn titels via de boekgrrls, mond-op-mondreclame, via Goodreads en deze keer was een opmerking op Facebook de trigger. Een van mijn Facebookvrienden riep dat Geheugenfout van Dean Koontz een enorm spannend boek was. Ik ben altijd in voor een spannend boek, kende de schrijver nog niet en heb de Nederlandse ebook versie weten te bemachtigen.

Dena Koontz bleek een prijs te hebben gewonnen met deze thriller. Ik had er niet eerder van gehoord. De Prix Masterton for Roman traduit (2002). Koontz heeft dus in ieder geval waardering voor zijn boek gekregen. Voor mij was dit een eerste kennismaking met de auteur. Daar heb ik wel lang mee gewacht want het eerste boek van zijn hand verscheen al in 1968 en een behoorlijk aantal daarvan is vertaald in het Nederlands. We kunnen Koontz dus gerust een behoorlijk productieve schrijver noemen.

Het verhaal gaat over Martie, Dusty en Skeet. Martie probeert een vriendin, Susan, te helpen met het overwinnen van haar pleinvrees maar blijkt zelf last te krijgen van angstdenkbeelden. Dusty leren we kennen als hij zijn broer Skeet ervan probeert te overtuigen dat hij niet van het dak moet springen. Skeet heeft een historie met drugs en vertoont vaker afwezig gedrag maar nu lijkt ook hij een psychose te hebben. Alle lijnen lopen naar Dr. Mark Ahriman. Een therapeut waarmee alle hoofdpersonen te maken hebben gehad. Is het niet als patiënt dan is het wel als begeleider van een patiënt.

Geheugenfout is een lijvig boek, 670 pagina’s maar liefst. Dat hoeft geen probleem te zijn maar een van mijn eerste opmerkingen was dat het boek ook wel wat dunner had kunnen zijn. Zeker aan het begin komt het tempo er maar moeilijk in. Koontz neemt veel tijd om de verschillende verhaallijnen neer te zetten. Gedurende zeker een derde van het boek vond ik het daardoor moeizaam om door te lezen. Toch was het niet saai, dat zeker niet. Over de helft – dan moet je dus toch al het nodige doorzettingsvermogen hebben betoond – gaat het beter. De spanning neemt toe, de verschillende verhaallijnen komen samen en het begint duidelijk te worden zich afspeelt. Verwacht dan ook geen verrassende ontknoping. De spanning gaat vooral om de vraag of de personages het er levend gaan afbrengen. Dat ga ik hier zeker niet uit de doeken doen.

Ik heb het boek met plezier gelezen maar het heeft me wel wat tijd gekost. Het verhaal vond ik gruwelijk. Als ik hier vertel waarom, dan geef ik teveel weg. Koontz laat de karakters goed uit de verf komen, bouwt het verhaal nauwgezet op en weet de spanning tot het einde toe vast te houden. Mijn minpunten betreffen vooral de langzame start en de enorme hoeveelheid woorden die Koontz nodig heeft om het verhaal te vertellen. Voordeel van een ebook is dat je nooit ziet hoe dik het boek is. Ik kan me goed voorstellen dat de papieren versie menig lezer afschrikt.

Mijn oordeel, drie sterren. Misschien dat er nog wel een keer een boek van Dean Koontz op mijn e-reader komt.