Ik las dit boek samen met de leesgroep Oosterhout.
Toen ik er aan begon had ik het idee dat ik nog niet eerder een boek van Arthur Japin had gelezen. Eigenlijk durf ik het bijna niet te bekennen maar toen ik nog eens rondkeek bij mijn account op Bookcrossing, zag ik dat dit wel het geval was want in 2009 las ik ….. De Overgave.
Oké, het is bijna 10 jaar geleden maar tijdens het lezen heb ik werkelijk nooit gedacht dat het verhaal me bekend voorkwam. En dat is wel bijzonder want ik vond het een goed boek, vier sterren maar liefst. Dan zou je toch denken dat ik het in 2009 ook een mooi boek heb gevonden. Er is blijkbaar niets van blijven hangen.
Japin vertelt het verhaal van Granny Parker. Zij kwam als kolonist naar Texas. Een stuk land dat toen nog moest worden veroverd op de Mexicanen en dat ze moesten delen met de Comanches. Aanvankelijk lijkt dat goed te gaan maar helaas komen de Comanches op een dag langs om Parker en haar familie op buitengewoon gewelddadige wijze te overvallen. Tot dat moment gaat het verhaal over de ontberingen die de kolonisten ervaren maar na de overval gaat het over de familiebanden, het verlies, het verwerken van het verlies, de haat en de zoektocht naar de ontvoerde kinderen.
Aan het begin is het wel even doorzetten maar dat verandert eigenlijk op het moment dat de Parkers een vaste plek vinden. Japin vertelt het verhaal nuchter en rauw, een verhaal met veel flashbacks. De beschrijving van de overval is zeker niet geschikt voor tere zieltjes. Je vraagt je af of dood gaan soms niet beter is dan overleven. Granny Parker geeft niet op. Ze wil haar ontvoerde familieleden terug vinden en dat geeft haar de kracht om verder te gaan. Maar wat ze terugvindt is zeker niet wat ze is kwijtgeraakt.
Een boeiend boek, het lezen meer dan waard. Over tien jaar maar eens kijken of ik het verhaal dan nog wel kan navertellen.
Arthur Japin heeft een eigen website. In het NRC vond ik deze recensie.
JannyAn's Blog 